3 sep 2010, 22:16
Afgelopen week was het ouderavond, nu heb ik genoeg
ouderinformatie avonden meegemaakt om te weten wat dat inhoudt, Maar dan was ik
zelf altijd het leidend voorwerp. (ja wel met EI).
Maar nu zat ik aan de andere kant, als moeder dus. De juf had bedacht dat we eerst even een voorstelrondje langs alle ouders zouden doen. Hier bleek maar weer eens dat ik een gevoelloos monster ben. Best veel ouders vertelden dat ze best een traantje moesten wegpinken , toen ze hun kind op school achterlieten, terwijl ik juist mijn vreugde tranen de vrije loop liet en een vreugdedansje deed . Mijn zoon aard namelijk best goed op school.
Ten eerste wil hij altijd zwaaien als ik wegga. Maar volgens mij is dat meer voor de vorm omdat de andere kindjes dat ook doen. Want als ik dan braaf buiten bij het raam sta, om samen met Christoph druk naar Aaj te zwaaien (Aaj is Christophs voor Arjen), dan is hij mij allang vergeten en druk doende zijn sociale contacten te onderhouden. Sta ik daar met m'n goeie bedoelingen.
Ten tweede puilt onze kalender momenteel uit van de speelafspraakjes , dan weer hier, dan weer bij een vriendje thuis...of vriendinnetje, daar maakt Arjen nog geen onderscheid in. Afgelopen woensdag liepen er hier zelfs twee vrouwen rond en Arjen speelde gezellig mee.
Maar het absolute toppunt van het feit dat onze zoon totaal geacclimatiseerd is op school is het feit dat hij al twee (!) ik herhaal twee keer straf heeft gekregen van de juf. En dat binnen een week. Mijn zoon haalt al kattekwaad uit en dat lijkt mij absoluut een teken aan de wand dat meneer zich helemaal op zijn gemak voelt.
Afgelopen vorige week dinsdag sta ik te koken en Arjen zit aan zijn tafeltje te rommelen en in zichzelf te kletsen. Christoph is nog bij oma, maar dat doet nu niet terzake. (Voor voor het geval iemand zich afvroeg waar die was, wil ik wel volledig blijven). maar goed. Arjen zit dus aan zijn tafeltje wat in zichzelf te kletsen als ik hem ineens hoor zeggen: "Stomme juf Wil, geeft mij straf." Mijn moederoor spits zich en ik vraag: "Had jij straf?" Mijn oogappel antwoordt bevestigend. "Wat had jij dan gedaan?" Ook daar wist hij het antwoord op: "Niks".
Jarenlange onderwijs ervaring heeft mij geleerd dat dat nooit conform de waarheid is, dus ik vraag nog even door. Ik krijg een heel warrig verhaal. Hij heeft niets gedaan en moest voor straf de kleurwerkjes van alle kindertjes afmaken. Maar dat geloof ik natuurlijk niet. Helaas komt de waarheid niet boven tafel en moest ik hogerop om aan antwoorden te krijgen.
Dus de volgende dag heb ik toch maar eens geinformeerd bij juf Wil. Het verhaal was waar. Mijn zoon, 4 jaar oud, had straf gehad. Samen met nog een 6-tal deugnieten hadden ze tussen de middag na de overblijf hun handjes extra grondig gewassen en omdat zij vonden dat ze het warm hadden, hadden ze elkaar ook maar helemaal nat gemaakt onder de kraan. En daarbij de vloer van het kleutertoilet ook maar direct geboend. De juf had dit iniatiatief niet kunnen waarderen en had de mannetjes tijdens het buitenspelen op de rand van de zandbak plaats laten nemen. Zij mochten tien minuten niet meespelen.
En afgelopen week was het weer raak. In de gymzaal, toen de juf even met een huilertje weg was, speelden mijn zoon en zijn vriendjes en vriendinnetjes het luidruchtige spel Dierenasieltje, wat simpelweg inhoudt dat je zo luid mogelijk een hond of een poes nadoet. Ook dit kon de juf niet waarderen en weer werden ze aan kant gezet.
Mijn zoon hoort bij de 'gang'. Nu rest mij de vraag, is hij de aanstichter van alle deze activiteiten of volgt hij slechts de beruchte K en K, een niet geheel onberucht duo in de klas.
Ik hoop het laatste, maar ondertussen ben ik wel blij dat hij geen stil teruggetrokken huilertje is, dat iedere morgen aan mijn broekspijp hangt. Dan maar niet zwaaien...
Maar nu zat ik aan de andere kant, als moeder dus. De juf had bedacht dat we eerst even een voorstelrondje langs alle ouders zouden doen. Hier bleek maar weer eens dat ik een gevoelloos monster ben. Best veel ouders vertelden dat ze best een traantje moesten wegpinken , toen ze hun kind op school achterlieten, terwijl ik juist mijn vreugde tranen de vrije loop liet en een vreugdedansje deed . Mijn zoon aard namelijk best goed op school.
Ten eerste wil hij altijd zwaaien als ik wegga. Maar volgens mij is dat meer voor de vorm omdat de andere kindjes dat ook doen. Want als ik dan braaf buiten bij het raam sta, om samen met Christoph druk naar Aaj te zwaaien (Aaj is Christophs voor Arjen), dan is hij mij allang vergeten en druk doende zijn sociale contacten te onderhouden. Sta ik daar met m'n goeie bedoelingen.
Ten tweede puilt onze kalender momenteel uit van de speelafspraakjes , dan weer hier, dan weer bij een vriendje thuis...of vriendinnetje, daar maakt Arjen nog geen onderscheid in. Afgelopen woensdag liepen er hier zelfs twee vrouwen rond en Arjen speelde gezellig mee.
Maar het absolute toppunt van het feit dat onze zoon totaal geacclimatiseerd is op school is het feit dat hij al twee (!) ik herhaal twee keer straf heeft gekregen van de juf. En dat binnen een week. Mijn zoon haalt al kattekwaad uit en dat lijkt mij absoluut een teken aan de wand dat meneer zich helemaal op zijn gemak voelt.
Afgelopen vorige week dinsdag sta ik te koken en Arjen zit aan zijn tafeltje te rommelen en in zichzelf te kletsen. Christoph is nog bij oma, maar dat doet nu niet terzake. (Voor voor het geval iemand zich afvroeg waar die was, wil ik wel volledig blijven). maar goed. Arjen zit dus aan zijn tafeltje wat in zichzelf te kletsen als ik hem ineens hoor zeggen: "Stomme juf Wil, geeft mij straf." Mijn moederoor spits zich en ik vraag: "Had jij straf?" Mijn oogappel antwoordt bevestigend. "Wat had jij dan gedaan?" Ook daar wist hij het antwoord op: "Niks".
Jarenlange onderwijs ervaring heeft mij geleerd dat dat nooit conform de waarheid is, dus ik vraag nog even door. Ik krijg een heel warrig verhaal. Hij heeft niets gedaan en moest voor straf de kleurwerkjes van alle kindertjes afmaken. Maar dat geloof ik natuurlijk niet. Helaas komt de waarheid niet boven tafel en moest ik hogerop om aan antwoorden te krijgen.
Dus de volgende dag heb ik toch maar eens geinformeerd bij juf Wil. Het verhaal was waar. Mijn zoon, 4 jaar oud, had straf gehad. Samen met nog een 6-tal deugnieten hadden ze tussen de middag na de overblijf hun handjes extra grondig gewassen en omdat zij vonden dat ze het warm hadden, hadden ze elkaar ook maar helemaal nat gemaakt onder de kraan. En daarbij de vloer van het kleutertoilet ook maar direct geboend. De juf had dit iniatiatief niet kunnen waarderen en had de mannetjes tijdens het buitenspelen op de rand van de zandbak plaats laten nemen. Zij mochten tien minuten niet meespelen.
En afgelopen week was het weer raak. In de gymzaal, toen de juf even met een huilertje weg was, speelden mijn zoon en zijn vriendjes en vriendinnetjes het luidruchtige spel Dierenasieltje, wat simpelweg inhoudt dat je zo luid mogelijk een hond of een poes nadoet. Ook dit kon de juf niet waarderen en weer werden ze aan kant gezet.
Mijn zoon hoort bij de 'gang'. Nu rest mij de vraag, is hij de aanstichter van alle deze activiteiten of volgt hij slechts de beruchte K en K, een niet geheel onberucht duo in de klas.
Ik hoop het laatste, maar ondertussen ben ik wel blij dat hij geen stil teruggetrokken huilertje is, dat iedere morgen aan mijn broekspijp hangt. Dan maar niet zwaaien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten