Van ruilen komt huilen

Soms is het niet leuk om gelijk te hebben. Nou en dat is heel wat uit mijn mond. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik graag gelijk heb / krijg. Dat begon al vroeg, mijn vader en ik hebben heel wat weddenschappen gehad om van alles en nog wat. Ik weet nog goed dat mijn moeder en broertje gek werden van de ruzies aan tafel 's avonds. Het is zelfs een keer voorgekomen dat we ruzie hadden over welk huisnummer het hoekhuis in de Eemsteyn te Werkendam had. (We werkten allebei bij de PTT) Hij zei 10 en ik wist zeker, het was 12. Nog voor het toetje zijn wij in de auto gestapt om te controleren wie er gelijk had. Ik dus! We hadden er zelfs 100 gulden  opgezet, zo zeker waren we ervan. (nu ik erover nadenk, die 100 gulden heb ik nooit gekregen...).
Maar goed afgelopen week had ik dus weer eens gelijk en dit keer voelde dat niet zo prettig.

Even de voorgeschiedenis:
Aan het begin van het voetbalseizoen heeft de plaatselijke supermarkt bij ons altijd een spaaractie die verband houdt met de 18 eredivisieclubs. Ik doe daar dan verplicht mijn weekboodschappen, zodat ik mijn oudste zoon en ook zijn kleine broertje blij kan maken met die 'gadgets'.  Dit jaar zijn het knikkers en allerlei onderdelen van een knikkerbaan. Arjen schakelt ook alle buren in om mee te sparen en ik moet op hem wachten met het doen van mijn wekelijkse inkopen, zodat hij voor bij de winkel de knikkers kan vragen aan mensen die ze niet sparen. Vervolgens wordt er op school flink geruild met de dubbele exemplaren.

En met dit ruilen ging het mis. Niet voor niets bestaat er een gezegde 'van ruilen komt huilen', en Arjen heeft dat afgelopen dinsdag aan den lijve ondervonden.
Onze stamhouder was in het rijke bezit van een hele zeldzame 'glow-in-the-dark' eredivisieknikker. Deze knikker was heel geliefd en vele jaloerse blikken waren gevestigd op deze knikker. Je zou denken dat Arjen deze knikker koestert, maar niets is minder waar. Een klasgenootje bood hem 8 knikkers aan in ruil voor die ene speciale glowknikker. Arjen vond het prima.
Pedagoog als ik dan toch weer ben, zei ik nog: ´Weet je het zeker, dan krijg je hem niet meer terug, word je dan niet verdrietig`.

Nee hoor, hij werd niet verdrietig, hij kreeg er toch 8 voor terug, dat was veel meer!
OK dan, zelf weten, mama heeft gewaarschuwd...

Maar afgelopen dinsdag escaleerde het helemaal op de buitenschoolse opvang. Arjen wilde zijn knikker terug, had daarbij de juf ingeschakeld en omdat die het verhaal ook niet helemaal kon volgen, kreeg Arjen zijn knikker terug. Toen was het klasgenootje natuurlijk woedend, want ze hadden eerlijk geruild. De leidster op de BSO heeft waarschijnlijk gedacht, ´hier ga ik mijn vingers niet aan branden, wacht maar op jullie moeders´ en het tweetal heeft vervolgens de rest van de middag boze blikken uitgewisseld in afwachting van de mama´s.

Toen ik dan om 17.30 arriveerde stond mijn zoon al klaar in de gang, dat is op zich al bijzonder, want hij wil juist nooit mee naar huis. Ik wilde hem al prijzen voor deze grote mate van medewerking, maar achter hem aan kwam ook gelijk het klasgenootje met moeder (die natuurlijk ook niet wist wat ze nu moest).

Om dit lange verhaal kort te maken, heb ik de 'glow-in-the-dark' eredivisieknikker aan het klasgenootje teruggegeven. Maar ondertussen stond mijn zoon te huilen en te tieren en was uiteraard niet vatbaar voor het zinnetje: ´zie je wel, ik had je toch gewaarschuwd´. Wat natuurlijk op zo´n moment ook een enorme dooddoener is, maar ja, ik had wel gelijk.

Maar het was nu niet zo leuk om gelijk te hebben. Arjen heeft nog bijna een uur met intens verdriet op de bank gelegen. Uiteindelijk vond ik het zo zielig dat ik hem na het eten meegenomen heb naar de supermarkt en vervroegd mijn boodschappen ben gaan doen. Ik vond hem zelfs zo zielig, dat ik speciaal gezocht heb naar producten waarbij je extra knikkers en baanonderdelen kreeg.

Na de boodschappen keer ik huiswaarts met een gelukkige zoon en vaatwastabletten voor de rest van het jaar! Alleen die  'glow-in-the-dark' eredivisieknikker, die heeft ie nog steeds niet, dus mocht iemand die hebben en aan mijn zoon willen afstaan, u weet ons te vinden.