Kerst

Kerst…

Kerstmis blijkt een behalve een drukke tijd, ook een verwarrende tijd voor peuters te zijn. Onze arme Chrisje heeft het er maar zwaar mee.
Neem vanavond nou. Ter gelegenheid van het feit dat papa een kerstdiner heeft met de zaak, zijn wij ook met z'n viertjes uit eten geweest en wel bij de snackbar. Nadat de patatas en de frikadellen (ja dat is de officiele schrijfwijze) achter de kiezen waren, keerden we huiswaarts.

Streekgenoten onder de lezers van dit epos weten dat Dalem rond deze tijd van het jaar niet lastig te vinden is. Het hele dorp is gezamenlijk verantwoordelijk voor een verdubbeling van de inkomsten van de NUON in december. Het hele dorp is verlicht ter ere van de kerstdagen. Hoe dan ook, deze lichtjes zorgden vanavond voor de eerste verwarring bij Christoph. Onze
dorpsgenoten versieren namelijk alles, tuinpaadjes, bomen, allerlei kerstachtige taferelen en zelfs de dakranden.
Onderweg naar huis passeren wij dergelijke versieringen. Wie onze zoon een beetje kent weet dat hij een passie heeft voor patat. En dat culinaire hoogstandje eet hij het liefst veel en vaak. We rijden het dorp nog niet in en hij ziet alweer een mogelijkheid tot het nuttigen van patat. 'Mama, MacDonalds!'
Ik begrijp hem in eerste instantie niet, bij ons in Dalem kun je helemaal nergens geld uitgeven en wij hebben zeker geen Mac in de straat. Terwijl we rechts afslaan zie ik in mijn achteruitkijkspiegel de oorzaak van Chris' verwarring. Twee aaneengesloten huizen hebben gezamenlijk hun dakrand verlicht. Het zijn twee geschakelde boogvormige daken...u snapt het al, tezamen vormen zij een grote gele M. En dat symbool herkent Chris uit duizenden.

Nadat ik in mijn eentje erg om deze vergissing heb gelachen, komen wij thuis en is het bedtijd. Omdat papa de hort op is, lees ik allebei de jongens tegelijk voor en mogen zij allebei een liedje kiezen. Om in de kerststemming te blijven lezen we een deel van het kerstverhaal. Ik vertel over Jozef en Maria die met de ezel naar Bethlehem gaan en dat het Kindje Jezus wordt geboren in de stal. Het verhaal gaat verder met de engelen die de herders gaan vertellen over de geboorte van Christus de Heer. En jawel, daar hebben we verwarring nummer twee. 'Stop mama, is niet de Heer, is Rousse.
Het duurt een seconde of 15 voor ik door heb wat hij bedoeld. Maar dan heb ik hem; het mannetje, dat gezien zijn leeftijd zeer egoïstisch ingesteld is, verstaat Christoph in plaats van Christus. En hij heet natuurlijk helemaal niet 'de Heer', maar hij kent zichzelf als Christoph Rousse. En hij ligt niet in een voerbak, maar in zijn bed.

Arjen wil het misverstand nog even uit de wereld helpen, door aan Chris nogmaals het kerstverhaal uit te leggen, maar deze heeft hier geen aandacht voor. Vrolijk zet hij zijn favoriete 'visje visje' in gevolgd door 'lief klein konijntje' en worden Arjen en ik vriendelijk doch dringend verzocht naar ons eigen bed te gaan.

Weltrusten Chris...