30

1 nov 2009, 19:19

Daar zit je dan, 30 jaar oud, ik begrijp niet waarom iedereen er zo'n ophef overmaakt. Grijze haren had ik al toen ik twintig was, strak lijf eh? We zijn twee baby's verder. Rimpels, dat staat ervaren, kom maar op. En volgens de sportschool was ik in uitstekende conditie, dus niks aan de hand.

Maar hoe dan ook. Manlief vond dertig wel een gelegenheid om eens flink uit te pakken en dus stond er een heel verrassingsprogramma op stelten. Mijn moeder en broer waren in het complot betrokken. Zelfs vrienden uit de kerk hebben tegen mij moeten liegen.

Hij had namelijk kaartjes voor de nieuwe voorstelling van Jochem Myjer (via Remco's adres, want ja wie maakt thuis de post open?) in Wageningen, inclusief een overnachting in een hotel midden in het bos. Hartstikke leuk natuurlijk. Zij het dat ik dit al anderhalve maand van te voren wist. maar dat wist hij weer niet. Kun je dit nog volgen?

Het zit namelijk zo. Via internet en de zoekgeschiedenis van google had ik echt per ongeluk deze dingen al ontdekt. Dus ik was al een poosje op de hoogte. Maar ik wist echter niet alles...

Vrijdag 23 oktober zou het gaan gebeuren, zoveel had ik al wel ontdekt, maar ik had niet verwacht dat we al 's middags zouden vertrekken, dus ik had met vrienden een afspraak gemaakt om 's morgens en 's middags met onze kinderen naar een binnenspeeltuin te gaan in Breda. Ik had Arjen al helemaal lekker gemaakt en vanalles beloofd toen hij 's ochtends uit bed kwam. En toen kwam om 12 uur mijn moeder aanzetten met d'r slaapkoffertje. Ik voelde mij en hele slechte moeder nu, want ik moest het arme jong gaan vertellen dat we niet naar Joepie konden gaan. Na de nodige traantjes en een nieuwe belofte dat we gauw echt zouden gaan, konden wij weg.

Ondertussen wist Frank nog steeds niet dat ik het allemaal al wist. En ik heb gewoon net gedaan alsof ik van niets wist.
We hebben eerst heerlijk een paar uur door het bos gewandeld en zijn toen in Wageningen gaan eten. (Frank: Dat is toch leuker dan in het hotel, Cin? Jahoor schatje, komen we daar ook eens... )

In Wageningen aangekomen zag ik de bordjes Theater al hangen en heb ik hem daar maar in de buurt laten parkeren, onder het motto, dan hoeven we straks niet zo ver terug te lopen, wist hij veel dat ik dat al wist.

In Wageningen voerde hij ook nog allerlei smoezen aan, om mij naar dat theater te krijgen,
Frank: Mischien zit er ook wel een bioscoop, dan kunnen we een filmpje pakken, anders zitten we ook maar op die hotelkamer
En ik, kreng dat ik ben: Nee hoor, daar zit geen bioscoop, dat zag ik toen we net langs reden...
Frank: Volgens mij wel... kom op even kijken, wat wil je anders doen?

Maar ik heb genoten van alle onzin die hij maar bedacht om mij onwetend te houden. Uiteindelijk heb ik in de foyer van het theater maar verteld dat ik het al even wist. Toen vond ik het wel een geschikt moment. Frank was even hevig teleurgesteld, maar na een kopje koffie was dat ook weer over.

Maar de voorstelling is aan te raden, we hebben ontzettend gelachen en genoten van het feit dat we niet om zes uur 's morgens al kleine kereltjes in ons bed hebben.