23 apr 2009, 21:27
Afgelopen zondag moesten wij naar de verjaardag van ons
nichtje Lieke. Arjen verheugde zich daar enorm op en wel om de volgende twee
redenen. Uit zijn motivaties blijkt gelijk zijn huidige peutermentaliteit,
namelijk het ik-gerichte.
Hij wilde graag naar Lieke om de volgende reden: ten eerste omdat hij weet dat hij kort na Lieke jarig is, dus Lieke kon hem niet snel genoeg jarig zijn. Ten tweede woont Lieke bij tante Yvonne. Arjen gaat graag naar tante Yvonne. Helaas voor Yvonne is het hem niet om haar te doen, maar wel om de trampimole.
Toen ik deze afgelopen zondag morgen aan hem vertelde dat we vandaag eerst naar de kerk zouden gaan en daarna naar tante Yvonne heeft hij mij er gedurende de hele kerkdienst aan herinnerd. En gunde hij mij ook mijn kopje thee naderhand niet. We moesten naar huis om papa en Christoph te halen, want we moesten naar tante Yvonne (en de trampimole).
Gelukkig bepalen wij hier nog wel iets zelf, anders waren we daar wel heel vroeg geweest, maar uiteindelijk arriveerden wij dan toch in de biesbosch. Waar, tot Arjens grote teleurstelling geen trampimole meer was. Ome Dik had in zijn bezorgdheid om alle neefjes en nichtjes, zeer wijs besloten om de trampoline niet op te zetten.
Dit was voor onze zoon een absolute domper , niets kon zijn dag nog goed maken. Geen trampimole...hoe haalt ome Dik het in zijn hoofd. Herhaaldelijk vroeg hij of wij ome Dik dan niet even konden vertellen dat hij op de trampimole wilde. Maar nee hoor, het feest was voor Arjen voorbij.
Dus als iemand nog niet weet wat ie het mannetje voor zijn verjaardag moet geven...een trampimole...en een huis met een grotere tuin voor papa en mama, want dat ding moet toch ergens staan.
Hij wilde graag naar Lieke om de volgende reden: ten eerste omdat hij weet dat hij kort na Lieke jarig is, dus Lieke kon hem niet snel genoeg jarig zijn. Ten tweede woont Lieke bij tante Yvonne. Arjen gaat graag naar tante Yvonne. Helaas voor Yvonne is het hem niet om haar te doen, maar wel om de trampimole.
Toen ik deze afgelopen zondag morgen aan hem vertelde dat we vandaag eerst naar de kerk zouden gaan en daarna naar tante Yvonne heeft hij mij er gedurende de hele kerkdienst aan herinnerd. En gunde hij mij ook mijn kopje thee naderhand niet. We moesten naar huis om papa en Christoph te halen, want we moesten naar tante Yvonne (en de trampimole).
Gelukkig bepalen wij hier nog wel iets zelf, anders waren we daar wel heel vroeg geweest, maar uiteindelijk arriveerden wij dan toch in de biesbosch. Waar, tot Arjens grote teleurstelling geen trampimole meer was. Ome Dik had in zijn bezorgdheid om alle neefjes en nichtjes, zeer wijs besloten om de trampoline niet op te zetten.
Dit was voor onze zoon een absolute domper , niets kon zijn dag nog goed maken. Geen trampimole...hoe haalt ome Dik het in zijn hoofd. Herhaaldelijk vroeg hij of wij ome Dik dan niet even konden vertellen dat hij op de trampimole wilde. Maar nee hoor, het feest was voor Arjen voorbij.
Dus als iemand nog niet weet wat ie het mannetje voor zijn verjaardag moet geven...een trampimole...en een huis met een grotere tuin voor papa en mama, want dat ding moet toch ergens staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten