Sinds afgelopen maart weet onze oudste zoon dat. Hij kon er maar niet over uit. Zijn oma werd maar 57 en Sinterklaas is misschien al wel 1000 jaar. 'Ik snap er niets van mama.' En hij had gelijk, daar was ook niets van te snappen. Dat was voor mij de eye-opener om aan het mannetje uit te leggen, dat de beste Sint een verzinsel is, een gezellig feest dat wij met zijn allen hier in Nederland bedacht hebben. Hij had er geen enkele moeite mee en vond het allemaal een goede grap. Gelukkig maar, want stel je nou eens voor dat hij had gezegd: 'En God dan? Is die ook een verzinsel?' Die vraag had ik hem dan niet kwalijk kunnen nemen.
Daardoor sta ik er gelijk ook heel anders in, in het in stand houden van de 5 decembermythe. Ik weet niet of je Sinterklaas moet beschouwen als liegen tegen je kinderen, maar daar komt het eigenlijk wel op neer. Voorheen had ik er geen moeite mee om mijn kinderen in de waan te laten dat er een oude man uit Spanje komt om cadeautjes te brengen, maar dit jaar vind ik het een stuk lastiger. Ik manoeuvreer een beetje om de opmerkingen van Christoph heen, ik lieg niet, maar vertel ook de waarheid niet.
Maar ik merk dat het eigenlijk niet uitmaakt of ik nu lieg of niet. Ze geloven wat ze willen geloven. Vandaag vraagt Christoph hoe oud Sinterklaas eigenlijk is en ik antwoord: 'niet zo heel oud hoor, het is toch niet een echte meneer, maar iemand die zich heeft verkleed?' Het lijkt wel alsof hij het niet hoort, hij kletst gewoon verder. Hij hoort niet eens dat ik zeg dat Sinterklaas niet echt is. Hij ziet hem toch op TV, in winkels en overal. Christoph is horende doof.
Zelf Arjen die precies weet hoe het zit en weet dat ik de cadeautjes koop zit er weer helemaal in. Het Sinterklaas journaal wordt gevolgd en hij leeft helemaal mee met de luisterpiet en gelooft ook echt dat de staf zoek was en maakt zich zeer bezorgd of het allemaal wel goed zal komen met pakjesavond. Maar af en toe herinnert hij zich het gesprek weer dat wij in april op de rand van zijn bed hadden. Zijn verlanglijstje stopt ie niet in zijn schoen, maar levert hij bij mij in. Bepaalde artikelen uit de speelgoedfolders worden met klem onder mijn aandacht gebracht. En af en toe wordt er geïnformeerd naar het budget van Sinterklaas, zodat hij wat gerichter kan zoeken.Maar het schattigst was wel afgelopen zaterdagavond. Vol enthousiasme hebben we 's morgens de Sint binnengehaald in Gorinchem. Hij zit er helemaal in, zingt liedjes, maakt tekeningen voor in zijn schoen, kijkt het Sinterklaas journaal noem maar op. Maar net voor hij naar bed gaat, komt ie vlak bij mijn oor staan en fluistert: 'mama, ik heb de pepernoten die ik vandaag gehad heb in het zakje laten zitten. Het staat in de kast, dan kun je die straks strooien als je de cadeautjes in de schoen doet.'
Is dat nou niet lief? Leuk hoor als ze tussen wel of niet in
zitten.
