Dit is Christoph...Christoph is zo'n 2,5 jaar oud en onbevreesd. Christoph is van het type 'zeven sloten tegelijk'. En deze ezel stoot zich in het algemeen meerdere malen aan dezelfde steen. Christoph is 'see no evil, hear no evil'. Christoph is van het type 'van het paard gevallen, gelijk er weer op klimmen'. Christoph is onbesuisd, Christoph is een rauwdouwer en Christoph heeft blikschade.In winkels en op straat, op de peuterspeelzaal en Arjens basisschool overal wordt het jong bekeken. Aan mij wordt vervolgens gevraagd of ik hem geslagen heb. En ik maar weer steeds hetzelfde uitleggen: Christoph heeft het asfalt aan een nadere inspectie onderworpen.
Om nu de komende week rustig en zonder vragen boodschappen ed. te kunnen doen, zal ik hier voor eens en altijd het verhaal nog eens vertellen en dan kan het jong weer ongehinderd overstraat. Afgelopen zondagmiddag maken wij als degelijk gezin even een ommetje ( brr... naar burgerlijk woord). Nu is Dalem niet zo groot, dus je bent gauw klaar met je ommetje, met andere woorden je kunt maar een soort ommetje, je moet alleen even kiezen of je linksom of rechtsom gaat. Of je moet een echte durfal zijn en over de dijk gaan wandelen. Wij zijn van die waaghalzen en het gevaar van racende motoren en scootmobilerende
bejaarden(niet te onderschatten) trotserend, wandelen wij een stukje over de Dalemse dijk. Onze beide zoons hebben allebei een vervoersmiddel mee. Arjen is op de step en Chris is met de loopauto.
En als je een dijk opgaat, moet je altijd ook weer ergens de dijk af. Na zo'n 500 meter dijk kun je bij ons via een wandelpad de Dalemse Donken in. (een nieuwbouwwijk in Gorinchem, even voor hen die hier niet zo bekend zijn). Dat is een keurig aangelegd geasfalteerd pad en daarvan kun je lekker hard naar beneden rijden. Arjen had deze mogelijkheid al gezien en roept dan ook: 'Ik ga lekker naar beneden racen'. Dat leek ons als ouders en verantwoordelijke volwassenen niet zo'n goed idee. Het kwaad was al geschied, Christoph riep: "Ikke ook racen".
Als puntje bij paaltje komt en Arjen boven aan de helling staat kiest hij al gauw eieren voor zijn geld en gaat met de step aan de hand te voet naar beneden. Wij hadden ook niet anders van hem verwacht, Arjen is van het voorzichtige type. Zo niet onze Chris, Chris ziet geen gevaar en is al onderweg. 'Jaaa hard racen!' Frank op een holletje erachter aan om hem zo goed en kwaad als het gaat een beetje tegen te houden. Ongedeerd komt het jong beneden aan met een enorme smile op zijn gezicht, dit vond ie mooi. Net op tijd komt hij voor het grote houten hek tot stilstand. Frank loodst hem eronderdoor en dan gebeurt het. Je zal het altijd zien, we hebben de grote gevaarlijke helling overleeft, nu volgt er nog een klein hobbeltje en meneer zet af en vliegt over de kop. Gevolg: tanden door zijn lip, bloedneus, een paar prachtige schaafwonden en een flink gebrul. Als goede ouders troost je dan je kind en zegt nog heel pedagogisch verantwoord: "Zo dat doe je dus de volgende keer niet meer he?" Maar nee hoor, binnen 5 minuten zit onze Terminator al weer op zijn auto en gaat eens proberen of hij met zijn auto ook kan stunten op de skatebaan. Het kan niet hoog, hard en snel genoeg gaan. What's next? De sloot, een boom die niet zo stevig bleek, een gebroken ledemaat? Gelukkig mag ie voorlopig nog niet uit de tuin. Maar ja volgend jaar mag dat wel, we zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten