Bedtijd is bedtijd
Vakantie of geen vakantie, bedtijd is bedtijd. Ik kom er steeds meer achter dat ik ben erg gehecht aan mijn paar vrije uurtjes ’s avonds. Eerst dacht ik dat ik mijn nageslacht vroeg op bed wilde hebben vanwege mijn studie. Dan kon ik nog even een paar uur min of meer ongestoord werken. Maar die studie ligt nu toch bijna een halfjaar achter me en nog steeds wil ik dat mijn zonen en dochter op gezette tijd naar bed verdwijnen. Even niet multitasken, maar gewoon een ding tegelijk doen of zelfs even helemaal niets doen. En als ze dan zoals vanavond allebei 2 keer naar beneden komen, dan word ik chagrijnig. Gelukkig slaapt Yfke nog in het traliebed en kan ze er nog niet uitklimmen, maar o wee als er straks drie met allerlei smoesjes naar beneden komen. Arjen: ‘mama, mijn kamer is veels te eng, ik krijg er nare dromen van’, of Christoph: ‘Mijn deken is helemaal fout.’
Als ik me dan net geïnstalleerd heb met een boek en een kop thee in de enige tuinstoel die nog in de tuin staat, (de rest staat bij de kerk, waar Frank trouwens ook is, stel je de rust eens voor die ik dus hoopte te hebben) komen ze achterelkaar en uiteraard om en om naar beneden. Met niet al te veel geduld werk ik ze weer naar boven, ‘ik moet nos dinken’ (Christoph) ‘ik ben mijn boek vergeten’(Arjen) ‘ik moet nos passen’(Christoph) ‘ik wil gewoon nog een spelletje met jou doen mama, want dat vind ik zo leuk’ (Charmeoffensief van Arjen) ‘SSTT, stil zachtjes, anders hebben we jullie zusje er straks ook nog bij’ (ik) ‘En nu blijven jullie liggen anders wordt mama ? ‘Boos,’ antwoorden ze. Ze weten best dat ik hier geen zin in heb.
Maar ja ik kan het Arjen ook niet helemaal kwalijk nemen, op z’n kamer is het nog steeds erg warm, dus ja daar zou ik ook niet graag zijn nu. Maar Chris heeft geen geldig excuus en die stond zoals gebruikelijk om 5.30 naast mijn bed, dus die moet zeker naar bed. En hier geldt gelijke monniken, gelijke kappen, dus als de een moet slapen dan de ander ook, per slot van rekening is het ondertussen al 20.45 en dat vind ik in de vakantie na een lange dag een heel acceptabele tijd om naar bed te gaan.
Als uiteindelijk dan allebei de mannetjes toch de slaap te pakken hebben, kan ik eindelijk mijn boek uitlezen. Ben ik dan echt zo’n egoïstische moeder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten