Sinds onze vakantie verdenk ik mijn tweede zoon van een grote algemene kennis. Tot nog toe moest hij het altijd afleggen tegenover zijn grote broer. Die is overal haantje de voorste en gek op raadspelletjes. Arjen wil altijd laten weten dat hij het weet. Maar nu was Christoph hem toch een keer voor.
Wij waren in de gelukkige omstandigheid dat we twee weken geleden op een camping waren
in het Drentse Echten. (camping Westerbergen, een aanrader). Hoe dan ook, het recreatieteam organiseerde vanalles voor de kinderen, waaronder dus ook een speurtocht over het bungalowpark, met als thema Holland. De bedoeling was dat we de oranje bordjes volgden en dan steeds een vraag over Nederland moesten beantwoorden. Als we het goede antwoord hadden zagen we een nieuwe vraag en anders kwamen we een rood bordje tegen.
De vragen waren voor Arjen al te moeilijk, laat staan voor Chris, maar dat mocht de pret niet drukken. We lieten het stel gewoon lekker de verkeerde kant oplopen. We waren als eerste vertrokken en ondertussen werden we door oudere kinderen ingehaald die uiteraard wel goed liepen, maar ons stel had dat in het geheel niet door.
Nu moet ik misschien eerst even een paar eigenschappen van onze kinderen uit de doeken doen. Arjen heeft de gewoonte om alles als eerste te zien, te weten, te hebben etc. Bij deze speurtocht kwam dat er dus op neer dat hij als eerst de antwoorden moest zeggen en als eerst de kaartjes wilde vinden. Ook als het niet zo is, hij is altijd eerst. Christoph heeft de gewoonte om het laatste woord dat je zegt te herhalen. Hou deze kennis even in uw achterhoofd.
Na een kwartiertje gelopen te hebben tijdens de speurtocht, komen we bij vraag drie. De vraag luidt: Welk land grenst niet aan Nederland? a. Belgie, b. Duitsland of c. Denemarken. (u kunt gelijk even uw eigen kennis testen) Arjen begint zwaar na te denken, hij heeft geen idee natuurlijk, hij weet het verschil niet tussen stad, land en dorp en denkt zelfs dat Dalem een land is. Serieus als ie is vraagt ie mij of ik nog een keer de antwoorden wil voorlezen. (alsof hij het dan wel weet) Maar dan komt Christoph in actie. Chris heeft niet veel van het spel begrepen, maar heeft wel door dat we de oranje bordjes moeten zoeken, die volgens hem allemaal blauw zijn, want Chris noemt alles blauw. Hou daarbij in gedachten dat hij altijd je laatste woord herhaalt en dus zegt hij heel stellig: Denemarken. Frank en ik vinden dit erg komisch en prijzen Christoph uitvoerig om zijn goede antwoord. Arjen kan dit nooit zo goed hebben, want hij wil altijd haantje de voorste zijn. Je ziet het aan zijn gezicht: en dan komt het. 'Ja, Denemarken, dat dacht ik ook al!' Natuurlijk, Arjen, dat wist jij ook al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten