In memorimam

Van harte gefeliciteerd mam, het is 6 december, de dag na Sinterklaas, de dag waarop jij 57 jaar lang jarig was. Althans het is al weer 4 jaar geleden dat we je verjaardag voor het laatst vierden. Weet je nog, met Remco uit eten bij De Heeren van Slydregt. We zijn er niet mee gestopt, omdat je 57 wilde blijven, zoals ik 25 wil blijven (wat overigens een verloren zaak is, de kraai marcheert met zijn pootjes over mijn gezicht), maar omdat je gewoon niet ouder dan 57 bent geworden. Ik had vandaag graag je 61^e verjaardag gevierd, maar helaas, op die bizarre maandag in maart bijna vier jaar geleden ben je gaan ‘hemelen’, zoals dat dan verzachtend wordt omschreven.

We zijn er overigens vorig week nog langs gereden, die hemel dus, ja dat is dichter bij dan je denkt. Ik was met Yfke en Chris onderweg van de kringloop naar de Action en kwam langs de begraafplaats. “Hé mam, kijk eens, het is druk in de hemel vandaag!” riep Yfke vanaf de achterbank. “De poorten staan open en er zijn veel auto’s.” De heerlijke logica van je kleindochter; oma is naar de hemel, en de laatste keer dat ze je zag was op de Haarhof, dus 1 + 1. De begraafplaats is de hemel. Ik ben benieuwd of die gedachte door meer mensen gedeeld wordt.

Maar pfff mam, alweer bijna 4 jaar. De tijd vliegt voorbij en tegelijk ben je er al zo lang niet meer. Ik heb er onlangs nog een keer meerdere traantjes om gelaten, terwijl je zou verwachten dat de scherpe kantjes er nu zo langzaamaan wel af zouden zijn. Ik stond voorgesorteerd bij de kruising nabij het Piazzacentrum en er stak een vrouw over, ze leek niet eens heel erg op je, maar ze droeg net zo’n lange dikke jas als jij en verdween er ook bijna in. Er stak nog net een hoofdje bovenuit, net als bij jou. Ook bij jou was het in de winter meer jas, dan mensje. Twee dunne onderbeentjes zichtbaar aan de onderkant en een klein koppie (soms ook nog met muts) aan de bovenkant en voor de rest alleen maar jas en sjaal. En dat onbekende, niet eens op jou lijkende vrouwtje stak over op een plek vlak bij waar jij woonde. Opeens moest ik aan je denken en aan hoe vreselijk ik je eigenlijk nog iedere dag mis. En dan schieten de tranen in mijn ogen, vooral als ik denk aan alles wat ik je niet meer kan vertellen en niet meer aan je kan vragen.

Kletste ik ook de oren van je hoofd, net als Yfke bij mij? Of kon ik ook zo ontzettend mopperen of mijn kleine broertje plagen, zoals Christoph? (in zijn geval zijn zusje dus). Was ik net zo hulpvaardig en doortastend als Arjen? Of hebben ze juist meer van Frank dan van mij?

Ik had zo graag gewild dat je ze had zien opgroeien. Hoe creatief Arjen is geworden en dat hij morgen een beugel krijgt en hoe goed Christoph het op school doet, thuis zou je hem soms achter het behang willen plakken, maar op school is het zo’n kind waar je er wel 20 van in een klas wil hebben, een beetje ondeugend, maar hij heeft zo’n humor, we komen soms niet meer bij hier aan tafel. Jij had er ook zo van genoten… Of Yfke, die de afgelopen drie jaar een jongen wilde zijn, geen staartjes meer in wilde, we hebben haar haartjes kortgeknipt en ze draagt al bijna vier jaar geen rokjes meer. Behalve dan die ene keer in de week dat ze bij een korfbalwedstrijd een rokje aan moet. Ze wil inmiddels geen jongen meer zijn, maar noemt zichzelf een hele stoere meid, zonder al die typische meisjesdingen. Ze zitten trouwens alledrie op korfbal. Wat had jij het leuk gevonden om naar ze te komen kijken, je had er net als ik geen bal van begrepen, maar je was wel die trotse oma langs de lijn geweest.

En er is nog zoveel meer gebeurd mam, ik zou er een boek over kunnen schrijven, als ik daar tenminste de tijd voor had…

Maar ik troost mezelf met de wetenschap dat jij inderdaad in de hemel bent, op een plek waar geen verdriet meer is. Niet op die begraafplaats hè, begrijp me goed, daar ben jij niet. En dat jij toch alles meekrijgt wat er hier gebeurt. Ik kijk uit naar de dag, dat we kunnen bijpraten, want ik heb je zoveel te vertellen. (Dat zal Yf dan dus toch wel van mij hebben, vrees ik…)

Fijne verjaardag lieve mama.

'Familie'pap

Het is vakantie (voor de kinderen dan, hè) en om mij te ontlasten is Frank zijn moeder, ook wel bekend als mijn schoonmoeder, niet te beroerd om af en toe een kleinkind te logeren te krijgen. Tot dusver ging meestal alleen Arjen uit logeren, want de laatste keer dat we het met Christoph probeerden kon ik hem halverwege de avond komen halen omdat hij zich ‘niet lekker voelde’. Wat overigens over was op het moment dat we in de auto naar huis zaten…maar dat terzijde.

Maar goed vorige week is Arjen twee dagen bij oma geweest en deze week was Christoph aan de beurt. Het logeren is altijd een hele gebeurtenis, want bij oma mag je zelf kiezen wat er gegeten wordt. Arjen had zijn menu al klaar en toen Christoph belde mocht ook hij zijn wensen kenbaar maken. Frank is inmiddels ook begonnen aan zijn wensenlijstje wat betreft eten, maar als je dat voorkeuzemenu bekijkt dan mag hij wel een week uit logeren gaan, want hij heeft alles opgeschreven ‘wat zijn moeder thuis altijd maakte’ en wat hij dus al bijna 14 jaar moet ontberen sinds hij met mij getrouwd is. Ik noem bijvoorbeeld; bruine bonen met sla en aardappels, jachtschotel, ratjetoe, een lekker visje…hij komt hier blijkbaar een hoop tekort.

Zelfs de toetjes blijken bij oma beter, want toen Arjen terugkeerde van de logeerpartij merkte hij tegen mij op dat ik een keer de pap moest kopen die oma had. Vanilleyoghurt. Door Yfke verbastert tot ‘familie’yoghurt. ‘Ja mama, dat is echt heel erg lekker! Die had oma de vorige keer dat ik er was ook!’

Dus, goede moeder als ik probeer te zijn, koop ik tijdens mijn eerste bezoekje aan supermarkt een pak Optimel vanilleyoghurt (0% vet en geen suiker, want dat mag niet van Sonja Bakker). ’s Avonds, na de ongetwijfeld minder smakelijke maaltijd dan de heren gewend zijn van oma te krijgen, serveer ik vol trots het toetje: vanilleyoghurt. ‘Mama, dat is niet de goede, oma heeft vanilleyoghurt van Den Eelder. Daar zie je zwarte spikkeltjes in en dat zijn volgens oma restjes van het vanillestokje en daarom smaakt het zo goed.’ ‘Tja jongen, ze hadden bij de Nettorama alleen deze en het huismerk, dus ik heb deze van Optimel meegenomen, want die mogen papa en mama ook van Sonja, proef nou eerst maar,’ is mijn respons aan mijn tienerzoon. Ik proef zelf een duidelijke vanillesmaak en beoordeel deze pap als prima, maar volgens de beide heren is dit niet te vergelijken, die van oma is echt lekkerder. Tja helaas niets aan te doen. Den Eelder is in Gorinchem niet te verkrijgen.

Het tegendeel blijkt waar! Door samenloop van omstandigheden deed ik gisteren geen boodschappen bij ons in Oost, maar kwam het beter uit om even in het Piazza de boodschappen te halen. Met alledrie loop ik door de Jumbo en bij het passeren van de zuivelafdeling hoor ik een vreugdekreet van Arjen. ‘Kijk, mama, hier hebben ze hem wel, Den Eelder vanilleyoghurt, net als die van oma!’ ‘Ja’, valt Christoph hem bij, ‘deze heeft die zwarte spikkeltjes, daarom is hij extra lekker.’ Ook Christoph blijkt al gehersenspoeld door oma. ‘Ja lekker, Den Eelder familiepap,’ piept Yfke er bovenuit. Wat ronduit belachelijk is, want Yf is nog niet wezen logeren…dus die heeft het verschil nog niet aan den lijve ondervonden…Zonder dat ik er iets over te zeggen heb, belandt het pak pap in mijn winkelwagentje.

Diezelfde avond laat kom ik terug van een bezoekje aan vriendinnen en tref ik in de gootsteen vier lege papschaaltjes aan. Even gluren in de koelkast bevestigd mijn vermoeden; pa heeft met zijn zonen en dochter lekker geslobberd van een bakje Den Eelder vanilleyoghurt terwijl ik weg was en erger nog, de Optimelpap was nog niet eens op! Zomaar een nieuw pak aangebroken en met zijn allen zitten smikkelen. Yfke zat er dus niet ver naast met haar ‘familiepap’.

Misschien moet ik ze allemaal maar een weekje bij oma in de kost doen, dan heb ik echt vakantie en zij een lekker toetje!

'Familie'pap

Het is vakantie (voor de kinderen dan, hè) en om mij te ontlasten is Frank zijn moeder, ook wel bekend als mijn schoonmoeder, niet te beroerd om af en toe een kleinkind te logeren te krijgen. Tot dusver ging meestal alleen Arjen uit logeren, want de laatste keer dat we het met Christoph probeerden kon ik hem halverwege de avond komen halen omdat hij zich ‘niet lekker voelde’. Wat overigens over was op het moment dat we in de auto naar huis zaten…maar dat terzijde.

Maar goed vorige week is Arjen twee dagen bij oma geweest en deze week was Christoph aan de beurt. Het logeren is altijd een hele gebeurtenis, want bij oma mag je zelf kiezen wat er gegeten wordt. Arjen had zijn menu al klaar en toen Christoph belde mocht ook hij zijn wensen kenbaar maken. Frank is inmiddels ook begonnen aan zijn wensenlijstje wat betreft eten, maar als je dat voorkeuzemenu bekijkt dan mag hij wel een week uit logeren gaan, want hij heeft alles opgeschreven ‘wat zijn moeder thuis altijd maakte’ en wat hij dus al bijna 14 jaar moet ontberen sinds hij met mij getrouwd is. Ik noem bijvoorbeeld; bruine bonen met sla en aardappels, jachtschotel, ratjetoe, een lekker visje…hij komt hier blijkbaar een hoop tekort.

Zelfs de toetjes blijken bij oma beter, want toen Arjen terugkeerde van de logeerpartij merkte hij tegen mij op dat ik een keer de pap moest kopen die oma had. Vanilleyoghurt. Door Yfke verbastert tot ‘familie’yoghurt. ‘Ja mama, dat is echt heel erg lekker! Die had oma de vorige keer dat ik er was ook!’

Dus, goede moeder als ik probeer te zijn, koop ik tijdens mijn eerste bezoekje aan supermarkt een pak Optimel vanilleyoghurt (0% vet en geen suiker, want dat mag niet van Sonja Bakker). ’s Avonds, na de ongetwijfeld minder smakelijke maaltijd dan de heren gewend zijn van oma te krijgen, serveer ik vol trots het toetje: vanilleyoghurt. ‘Mama, dat is niet de goede, oma heeft vanilleyoghurt van Den Eelder. Daar zie je zwarte spikkeltjes in en dat zijn volgens oma restjes van het vanillestokje en daarom smaakt het zo goed.’ ‘Tja jongen, ze hadden bij de Nettorama alleen deze en het huismerk, dus ik heb deze van Optimel meegenomen, want die mogen papa en mama ook van Sonja, proef nou eerst maar,’ is mijn respons aan mijn tienerzoon. Ik proef zelf een duidelijke vanillesmaak en beoordeel deze pap als prima, maar volgens de beide heren is dit niet te vergelijken, die van oma is echt lekkerder. Tja helaas niets aan te doen. Den Eelder is in Gorinchem niet te verkrijgen.

Het tegendeel blijkt waar! Door samenloop van omstandigheden deed ik gisteren geen boodschappen bij ons in Oost, maar kwam het beter uit om even in het Piazza de boodschappen te halen. Met alledrie loop ik door de Jumbo en bij het passeren van de zuivelafdeling hoor ik een vreugdekreet van Arjen. ‘Kijk, mama, hier hebben ze hem wel, Den Eelder vanilleyoghurt, net als die van oma!’ ‘Ja’, valt Christoph hem bij, ‘deze heeft die zwarte spikkeltjes, daarom is hij extra lekker.’ Ook Christoph blijkt al gehersenspoeld door oma. ‘Ja lekker, Den Eelder familiepap,’ piept Yfke er bovenuit. Wat ronduit belachelijk is, want Yf is nog niet wezen logeren…dus die heeft het verschil nog niet aan den lijve ondervonden…Zonder dat ik er iets over te zeggen heb, belandt het pak pap in mijn winkelwagentje.

Diezelfde avond laat kom ik terug van een bezoekje aan vriendinnen en tref ik in de gootsteen vier lege papschaaltjes aan. Even gluren in de koelkast bevestigd mijn vermoeden; pa heeft met zijn zonen en dochter lekker geslobberd van een bakje Den Eelder vanilleyoghurt terwijl ik weg was en erger nog, de Optimelpap was nog niet eens op! Zomaar een nieuw pak aangebroken en met zijn allen zitten smikkelen. Yfke zat er dus niet ver naast met haar ‘familiepap’.

Misschien moet ik ze allemaal maar een weekje bij oma in de kost doen, dan heb ik echt vakantie en zij een lekker toetje!