Guus

30 mei, 21:22
Guus is boos op mij, komt ie een keer van de bank af, wordt dat gelijk afgestraft. Ik begrijp dat dit enige toelichting behoeft, laat ik eerst onze Guus even aan u voorstellen.
Eigenlijk is onze Guus een best beest, hij/zij (dat weten we nog steeds niet) heeft het ook niet makkelijk. Jarenlang heeft dit oerknuffeldier het alleenrecht gehad op onze aandacht en affectie, maar omdat die aandacht per kind verder verdeeld moest worden, komt Guus er tegenwoordig maar bekaaid af. Tegenwoordig zit Guus vaker bij de buren, dan bij ons. (Stiekem verdenk ik de buren ervan dat ze hem lokken, wat ze vinden Guus ook een beregezellig beest).
 Maar vandaag was Guus dus thuis en zoals gewoonlijk legt Guus dan niet veel activiteit aan de dag. We kunnen Guus meestal op de bank of op een willekeurig bed vinden. Af en toe verlaat hij die plaats om op zoek te gaan naar een volgende plek om zijn te dikke lijf te rusten te leggen en op doorreis naar die plaats even langs de brokjes te lopen. Dat is grofweg zo'n beetje de dagindeling van onze Guus. Af en toe gaat hij nog even 5 minuten naar buiten om te toiletteren, want Guus houdt niet van de kattenbak. (Ik ook niet, dus dat is fijn)
Vroeger (= 5 jaar geleden) was Guus de schrik van de buurt. Guus was altijd buiten. Guus ving alles wat voorbij kwam. Het varieerde van allerlei gevogelte , muizen, spinnen ( da's wel fijn, dan hoef ik die niet tevangen) tot zelfs een driepotige kikker in mijn kraambed. Guus heeft zelfs eens gepoogd een kip te vangen, maar moest dat bekopen met een paar fikse pikken van dat beest en een flinke hoofdwond. (Guus heeft toen zelfs een nachtje in het dierenziekenhuis geslapen).
Tegenwoordig mogen wij al blij zijn als Guus de moeite neemt om zijn kop op te tillen als er een vlieg voorbij komt. Sinds wij in Dalem wonen is Guus een echte huismus geworden. Misschien komt dat door de enorme hoeveelheid katten die hier rondloopt, er is geen stukje territorium meer voor Guus, ik weet het niet. Maar vandaag had Guus een opleving, net op zo'n moment dat het verre van handig is (Yfke honger, Arjen gewond en Christoph zeurderig ), komt Guus binnen met een mus. Ik had het gelijk door, want vanuit mijn ooghoek zag ik hem binnenkomen. Normaal meldt hij zich even met gemauw, maar hij zei niets en uit dat actieve jachtverleden, weet ik dat ie dan zijn bek vol heeft. Ik buk om te zien of ik me niet vergis en ja hoor, Guus heeft een mus gevangen en komt even trots laten zien dat ie het nog kan. Arjen heeft het niet door, want die zit samen met z'n toekomstige echtgenote inmiddels naar K3 te kijken. Christoph, die heel de dag al een soort van tweede schaduw voor mij is, ziet het wel.
Guus heeft ondertussen door dat hij zijn prooi niet mag houden en vlucht ermee naar boven. Ondanks dat het lang geleden is dat ie wat gevangen heeft, weet ie nog precies hoe ie dat vroeger deed. Met prooi en al kruipt ie midden onder het grote bed. Vanonder het bed kijkt hij mij triomfantelijk aan, je ziet hem denken: 'zie je wel dat ik geen stoffig fossiel ben.' Of het beestje nog leeft kan ik niet zien. Maar ik hou niet van vogeltjes onder mijn bed, dood of levend. Het musje moet daar dus weg. Guus heeft het losgelaten en met een lange stok probeer ik het beestje naar mij toe te halen. Uiteraard aangemoedigd door Christoph, die maar blijft roepen: Uus osel efange (Dit gebrabbel laat zich vertalen met: Guus heeft een vogel gevangen). Ik hoef het beestje maar een zetje te geven en hij vliegt onmiddelijk mijn kant op, richting dakraam en in notime is ie verdwenen. (dakraam stond open, even voor de duidelijkheid). Ik krijg een kwade blik van Guus, maar ik dien hem gelijk van repliek: Guus, jij mag dan een huismus zijn, deze was het niet!!