Meidencadeau

Onze Christoph is bijna jarig. Nou ja bijna...19 oktober pas, maar je kunt niet vroeg genoeg beginnen met bedenken wat je het mannetje moet geven. Gisteren kwam dat toevallig ter sprake toen ik met een paar vriendinnen in de speeltuin was. (De speeltuin was voor de kinderen wel te verstaan)
De vriendinnen in kwestie leverden tal van goede ideeën aan, maar helaas, mijn jongste zoon is gezegend met een oudere broer , die ook al wat vaker jarig is geweest dan hij en zodoende al zeer veel speelgoed heeft. Het gesprek ging ongeveer zo:
  vriendinnen: Playmobil?
  ik: heeft zijn broer al, speelt Chris bijna niet mee.
 vriendinnen: duplo?
  ik: meer dan genoeg
vriendinnen: lego?
 ik: hebben nog dozen vol van vroeger van Remco en mij
 vriendinnen: loopfiets?
  ik: heeft ie al en zit met z'n knieën tegen het stuur
 vriendinnen: skelter?
 ik: ja daahaag, nog meer plek kwijt in de schuur
 vriendinnen: waar speelt ie veel mee dan?
 ik: auto's
vriendinnen: Dan geef je hem auto's
 ik: ja leuk nog meer...

Zo'n beetje alles wat er gesuggereerd werd is al in huis zij het van de grote broer of van meneer zelf. En nu weet ik niet meer wie het idee opperde, maar op een gegeven moment zei een van de vriendinnen:een keukentje. En dat vond ik een goed idee, vooral met de gedachte dat er nog een klein zusje achter hem aankomt, die dat straks vast ook leuk vindt. (moet ik alleen wel weer iets verzinnen voor haar derde verjaardag, dat duurt gelukkig nog even).
 Hoe dan ook, ik heb 's avonds gelijk mijn favoriete site bezocht op zoek naar een leuk keukentje met accessoires. Al snel gevonden en ik kon het al de volgende avond ophalen in Hardinxveld .
 De vader van het jongetje was niet helemaal gekend in deze aankoop (ik moest snel beslissen en hij was voetballen, dus was ie enigszins in zijn wiek geschoten dat ik dat al min of meer had aangekocht. 'Een keukentje, da's toch een meidencadeau?' Hij zit nog in een redelijk jaren 50 rollenpatroon . 'De beste chefs zijn tenslotte mannen en jong geleerd is oud gedaan', luidde mijn verweer. Aldus ging ik vanavond op pad met mijn oudste zoon die mocht helpen met sjouwen. Er moest nog meer verplaatst worden en zo deden we dus een rondje Dalem, Gorinchem, Hardinxveld, Gorinchem en weer terug naar Dalem.
(Voor wie echt geïnteresseerd is: Van Dalem naar de netto voor boodschappen , vervolgens naar oma om de duowandelwagen, een matrasje en slopen af te leveren. Daar ook gelijk mijn koelingboodschappen even te parkeren, want we kwamen op de terugweg weer langs oma. Vervolgens een paar straten verder om de geleende box bij de familie Lammers terug te brengen (ben alleen de schroefjes vergeten, die komen zondag wel Marleen!) Daarna was de auto helemaal leeg en ging de reis naar Hardinxveld om het puntgave keukentje (voor 15! euro, lang leve marktplaats) op te halen. Toen weer terug naar oma om het keukentje op zolder te verstoppen voor Chris, die nog lang niet jarig is (letterlijk dan) de boodschappen weer op te halen en onze buggy weer mee te nemen, want daar kan Yf ondertussen wel weer in. (scheelt weer een kolos van een kinderwagen achterin de auto). Uiteindelijk teruggekeerd naar Dalem boodschappen uitgeladen en opgeruimd. Klaar) En dat binnen anderhalf uur! Hoezo organisatietalent?
  Maar goed, ondertussen vond mijn man het keukentje nog steeds een meidencadeau. Arjen had het keukentje bij oma even mogen uitproberen voordat we het op zolder gingen verstoppen en kon met moeite afscheid nemen van alle leuke potjes en pannetjes die er allemaal bij zaten. Je kon zelf het vuur van het gasfornuis hoger en lager draaien en het maakte ook nog geluid en de vlammetjes branden echt! (lichtjes, weet hij veel). Thuisgekomen deed hij het verhaal uitgebreid uit de doeken tegen zijn vader die nog altijd een beetje sceptisch was. 'Papa, het keukentje was echt geen meidencadeau, het is hartstikke gaaf, ik ga er ook mee spelen!' Dus wie weet, heb ik over een jaar of twintig, 3 chefkoks in huis, dan kunnen zij hun vader nog wat leren.