Zo da’s een originele titel van een blog! Dan heb je ook
niet veel inspiratie… maar dat is geenszins de waarheid. Het bestaan van het
QWERTY toetsenbord is de bron van een heel genant moment op school afgelopen
week.
Op dinsdag ben ik een bevoorrecht mens, want dan heb ik het
genoegen om 3 uur les te geven aan de leukste klas van de school. De eerste
keer dat ik 3E tref, komen ze om met mij op reis te gaan door de
schatkamer van het verleden, zij noemen dat zelf geschiedenis, maar ik vind dat
je je vak best een beetje mag pimpen, dus ik geef histotainment en neem hen
twee keer per week mee op reis door de schatkamer van het verleden. Ik hoop dat
een creatieve leerling die tekst ooit op een bordje schrijft en ik het dan op
de deur van mijn lokaal kan plakken.
Maar goed, de tweede keer treffen wij elkaar voor een
verlengde BZles, ookwel bekend als begeleid zelfstandig werken. De leerlingen
hebben dan een opdracht van een bepaald vak (momenteel wiskunde) en werken daar
dan twee uur per week zelfstandig aan, onder mijn (alziend?) toeziend oog. Afgelopen
dinsdagmiddag was de laatste les die ze te besteden hadden aan deze opdracht en
de paniek was bij de meeste leerlingen toegeslagen. Het is de leukste les om
als docent bij te wonen. Negen lessen zijn ze met van alles bezig behalve met wat ze moeten doen en dan de laatste les
bedenken ze opeens dat ze toch misschien eventueel beter ook in de afgelopen
lessen wat hadden kunnen doen. Eigenlijk zou ik al veel eerder in moeten
grijpen, maar ik ben een aanhanger van de theorie dat ze om zelfstandigheid te
bereiken af en toe een keertje op hun giechel moeten gaan. Zodoende zaten 18
van de 24 leerlingen in de mediatheek te stressen op hun wiskunde opdracht en
ik zat met 6 leerlingen in mijn lokaal. Deze 6 beheersen het principe van BZ
wel en zijn klaar of een enkeling kan bijzonder goed delegeren en heeft zijn
partner aan het werk gezet, terwijl hijzelf alles ‘coordineert’. Onze
toekomstige manager, zeg maar.
Dit was grofweg de situatie beschreven zoals hij afgelopen
dinsdagmiddag was. In de klas alles pais en vree en in de mediatheek een soort
van zenuwcentrum. In mijn lokaal was dus alle ruimte voor een lekker gezellig
onderonsje tussen mij en een aantal van mijn mentorleerlingen. Ik was bezig met
het zoeken naar een aantal geschikte beeldfragmenten om te gebruiken voor mijn
lessen histotainment en mijn leerlingen bemoeien zich daar graag mee. Zo kreeg
ik de tip van een jongen uit mijn klas om op youtube te zoeken naar de filmpjes van
Bob Hale. ‘Die maakt echt hele leuke en grappige korte filmpjes over
geschiedenis mevrouw, hij is van de BBC.’ ‘Ja mevrouw, zoek eens op youtube!’
Omdat ik altijd open sta voor suggesties en ik de
documentaires van de BBC vaak erg goed vind, plaats ik mijn cursor in de
invulveld van internet en begin te typen: www.youtube.com.
En daar komt QWERTY om de hoek. In mijn snelheid tik ik in plaats van youtube, toutube.
Zonder te controleren druk ik op enter, maar dan gebeurt het dus. Mijn fout
levert niet het verwachte ‘deze webpagina bestaat niet’, maar ik word linea
recta doorverwezen naar de site sletjes.nl. Binnen luttele seconden na mijn
tikfout zit ik gewoon op een site waar ik niet hoor te komen en al helemaal
niet als mijn smartboard nog aan staat en de hele klas (OK 6 leerlingen…) mee kunnen kijken. Fullscreen
verschijnen er een aantal rondborstige nietsverhullende dames op mijn
beeldscherm en erger ook op mijn smartboard! De reacties zijn dan ook niet van
de lucht: ‘ooh mevrouw, wat doet u nu?’ ‘Mevrouw toch!’ ‘U kiest zeker uit uw
favorieten?’
Gelijk schiet er een sensatiebelust figuur de klas uit om
het restant van mijn klas in de mediatheek op de hoogte te stellen. Binnen tien
minuten weet nu waarschijnlijk de hele school dat ik geen typdiploma heb.
Ben ik even blij dat we net aan het begin van die les
besloten hadden dat we geen surprises zouden doen met Sinterklaas, degene die
mijn lootje had, zou nu helemaal een makkie hebben…
