Deze titel kan ik nog wel een keer gebruiken, want hij is ook op de gebeurtenissen van vanmorgen van toepassing. Maar uiteraard eerst even de inleidende woorden...Hedenmorgen had ik besloten dat ik vandaag eens wat achterstallig onderhoud zou wegwerken. Woensdagmorgen, Arjen naar school, Chris naar de peuterspeel, dat levert dus aardig wat vrije handen op. Meestal gebruik ik die kostbare vrije tijd om te werken of te studeren, maar vandaag hadden andere zaken voorrang. Zo moest ik weer eens hoognodig naar de kapper. Wie ons goed kent weet dat wij altijd geknipt worden door Heidi's hair at home, maar ik niet. Ik laat alle mannen lekker door Heidi knippen, maar zelf wil ik altijd echt lekker naar de kapper, en niet even op de keukenstoel. (niets ten nadele van Heidi overigens.) Misschien moet ik me namelijk toch maar weer door Heidi laten knippen, want wat ik toch vandaag van de kapster te horen kreeg... Het had niets van doen met grijze haren, die heb ik al lang en daar heb ik me ook allang bij neergelegd. (net als bij die kraai die met zijn pootjes over mijn gezicht marcheert) Potje verf en we zitten weer even goed. Ouderdom heeft best zijn mooie kanten. Hoe dan ook...ik dwaal af. Toen ik alle mannen op de plaats van bestemming had, gingen mijn dochter en ik dus naar de kapper. Dochter mee in de cosi. Ze was onderweg in slaap
gevallen, dus ze was op d'r allerschattigst, toen ik de kapsalon binnenkwam. Ik ben al wat gewend qua aandacht voor Yfke, want blijkbaar is ze een knap poppetje om te zien. Dus ook bij de kapsalon waren de Ooh's en Aah's niet van de lucht: 'Wat een liefie', 'dat haar!', En zulke mooie ogen' (toen ze weer wakker was). De kapster ging nog een stap verder, ' van wie heeft ze die mooie ogen? Niet van u, want die van u zijn bruin'. (Een juiste constatering). 'Zijn uw andere kinderen ook zo knap?' (Eh, ja?, weet ik veel, ze zijn niet lelijk in ieder geval). Maar toen kwam het, de kapster sprak de (door Frank zeer gewaardeerde tekst): 'Uw man moet wel heel knap zijn!' Pardon, ik weet dat ik er niet charmant uitzie in een kappersmantel met een blauwe tulband op mijn hoofd in TLverlichting, maar nu was ik toch een soort van beledigd. Mijn man moet wel heel knap zijn?! Met andere woorden, ze hebben hun uiterlijk niet van u, maar dat dacht ze waarschijnlijk. Ik geloof dat ze zelf haar blunder ook door kreeg, want ze zei er nog gauw achteraan dat ik er ook niet lelijk uitzie... Helaas, te laat...het kwaad is geschied. Mijn tere zieltje is gekrenkt. Tss, uw man moet wel heel knap zijn, pfff. Misschien knap geweest, maarre hij is ondertussen ook over de 30 hoor! Dit praat ze niet meer goed. Gelukkig ben ik goed geknipt, maar anders.... Ik werd er weer even bij bepaald dat het spreekwoord: Ware schoonheid zit van binnen, niet uit de lucht gegrepen is. En voortaan ga ik nergens meer heen met mijn dochter, dit om beledigingen in mijn richting te voorkomen. Want nu weet ik wat het betekent als mensen zeggen: 'ze lijkt niet op jou he?'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten