Insnijden

Een korfbalnono, een korfbalsufferd, dat ben ik waar het de hobby van ons nageslacht betreft. Voor de zekerheid heb ik het woord nog even opgezocht op internet. De site over studententaal bevestigt mijn angstige vermoedens; tussen allerlei andere corpsballenuitspraken vind ik het woord ‘nono’ ofwel: sufferd.

Die uitleg dekt wel aardig de lading die ik tegenwoordig voel als ik langs de lijn sta / op de tribune zit bij een korfbalwedstrijd van mijn oudste zoon. Ik begrijp er werkelijk geen snars van. Vorig jaar ging het allemaal nog wel. Zoon nummer 1 korfbalde bij de F-jes en het belangrijkste in die wedstrijdjes was het verdedigen van het aan jou aangewezen jongetje van de tegenstander en scoren in de juiste korf. Dit kon ik nog wel bevatten en dus voelde ik mij in staat om hem ook af en toe langs de lijn eens een aanwijzing toe te roepen. (‘Arjen, let op je jongetje!’) Als ouder denk je namelijk dat je betrokken moet zijn bij je kind, dus probeer je hem positief te coachen. Dat ik de regels nog niet doorhad bleek al snel toen zoonlief scoorde en ik hem toejuichte en applaudisseerde, maar er door een beter ingewijde ouder op werd gewezen dat het rust was en hij gewoon voor de lol op de korf schoot(dat schijnen ze 3x te hebben in een wedstrijd, 2x een minuut rust en halverwege een langere pauze, wist ik veel...) Maar dat was eigenlijk mijn enige misser vorig seizoen.

Maar nu is het anders, zoonlief speelt inmiddels in de E2 en ik ben de draad volledig kwijt, nu komen er opeens ‘doorloopballen’ en vang ik termen op als ‘ga staan’ of ‘insnijden’. Het begon al met ‘voor de korf’, dat is blijkbaar voor iedereen duidelijk, behalve voor mij. Wanneer ben je voor de korf? Dat ligt er toch maar aan vanuit welke hoek je dat bekijkt?

Dan de doorloopbal, ik dacht dat je niet mocht lopen bij korfbal, maar dat blijkt het ook niet te zijn, het is een bepaalde manier van scoren, dit begrijp ik inmiddels. Maar nu ik weet wat een doorloopbal is (en begrepen heb dat het in combinatie met ‘ga staan’ wordt gebruikt), en het me zelfs opvalt wanneer iemand bezig is met deze manoeuvre, heb ik weer een volgend onbegrijpelijk iets geconstateerd. Namelijk; als een meisje de bal heeft en ‘gaat staan’ (met haar rug naar de korf) zijn het de jongetjes die de doorloopballen moeten nemen en andersom. Waarom? Ik had werkelijk geen idee. En ik durfde er eigenlijk ook niet naar te vragen, want ik zit naast ouders op de tribune die zo’n beetje allemaal een korfbalverleden hebben. Zij moedigen hun kroost enthousiast aan en gebruiken daar allerlei vakjargon bij waar ik geen jota of tittel van begrijp. Niet dat zij mij het niet willen uitleggen, sterker nog, geduldig beantwoorden zij mijn simpele vragen, maar dan nog landt bij mij het kwartje niet.

Bij Frank natuurlijk weer wel, die heeft dan wel geen korfbalverleden, maar wel sportinzicht. Dus als hij weer eens een of andere term krijgt uitgelegd, dan is dat onmiddellijk duidelijk en ziet hij ook opeens hoe er gespeeld dient te worden en ziet hij looplijnen en spelopbouw en weet ik al wat niet meer.

Maar ik niet, ik heb vroeger niet gesport in de zin van een teamsport met een bal. Ik zat op ballet. Vraag mij wat een pirouette is en ik doe hem je voor, ik ken alle posities voor de voeten uit mijn hoofd en kan je zo vertellen wat een Grand Jeté is. U begrijpt dat ik er niets aan kan doen, team- en balsporten hebben gewoon geen deel uitgemaakt van mijn socialisatieproces, dus ik ben volledig onbekend met de terminologie.

Zo ook afgelopen week. Arjen speelt een thuiswedstrijd in de sporthal en ik zit op de tribune. Tot dusver gaat alles goed GKV E2 staat voor, maar dan wordt er opeens gefloten voor een overtreding die mijn zoon maakt. Ik zie het niet, herkende alleen zijn beweging als een doorloopbal (ja die zie ik dus wel). Gelukkig snapt Frank die naast mij zit het ook niet en wij informeren bij de moeder van een teamgenoot wat er niet goed ging.

 ‘Hij was aan het snijden’, luidt haar antwoord.

Daar kunnen wij dus niets mee en schaapachtig kijk ik haar aan en vraag: ‘Ehh snijden?’ Gezien eerdere vragen van mij heeft de sympathieke moeder  door dat wij geen verstand van korfbal hebben en geduldig legt ze weer uit: ‘Snijden’ is wanneer een verdediger die zich in een verdedigende positie bevindt zijn aanvaller niet kan volgen, omdat de aanvaller zijn weg zo dicht langs een andere aanvaller kiest, dat de verdediger met die andere aanvaller in botsing komt of dreigt te komen en daardoor zijn verdedigende positie moet prijsgeven. Snijden is niet strafbaar, het schieten na snijden is dat wel.’

En jahoor, naast mij zie ik Frank begrijpend knikken, die heeft dat weer in 1 keer begrepen en ik knik ook braaf, maar heb er dus alweer geen snars van begrepen.

De wedstrijd wordt hervat en gewonnen en wij gaan weer huiswaarts.

Maar het zit mij toch niet lekker, tijdens het middageten wil ik toch nogmaals van mijn wederhelft horen wat dat ‘snijden’ nou precies is, want ik durfde het geen tweede maal te vragen op de tribune. Frank probeert het mij uit te leggen, maar hij wordt onderbroken door de pleger van de overtreding zelf.

‘Papa, jij zegt dat wel goed, maar mama snapt daar niets van, kijk mama het is zo,’ en hij pakt een pot jam, een beker en een pak hagelslag.

‘Let op mama, de jam is de korf, de hagelslag is mijn teamgenoot en de beker is mijn verdediger. En ik ben deze vork.’ En hij plaatst de attributen op een bepaalde plaats op tafel. ‘Kijk, als ik dan heel dicht langs de hagelslag loop, dan kan de beker mij niet meer verdedigen, want dan botst hij tegen de hagelslag. Dat is snijden. Dan sta ik vrij en kan ik dus schieten, maar dat mag dan niet, want je mag niet schieten als je iemand hebt gesneden.’

Kijk! Dat is nu mijn zoon, die weet dat zijn moeder in beelden denkt. Nu snap ik het helemaal. Of ik het ook herken in een spelsituatie dat is een tweede, maar goed, ik heb weer wat geleerd. Daar ga ik aanstaande zaterdag eens op letten.

Of ik ga gewoon met zoon 2 mee naar zijn wedstrijd, want die speelt lekker bij de F-jes, dat snap ik wel! Kan ik ook eens wat roepen…