Ik heb een nieuwe fruitschaal en nu is de keuken helemaal schoon. Voor velen zal dit klinken als een autistische gedachtekronkel, waarbij ik een paar denkstappen oversla, maar dit is echt hartstikke logisch.
Ik erger me al weken aan de steeds groter wordende verzameling haarfrummeltjes, borstel en kam, gel en andere haarprodukten die op het aanrecht staan. Ieder weldenkende moeder heeft deze spullen uiteraard in de badkamer staan, maar bij mij staan ze beneden. Ik doe namelijk in een keer alle drie de bolletjes met haar als het spul aan de ochtendboterham zit. Dit is allemaal de schuld van Yfke, want die heeft lange haartjes. Toen ik alleen nog maar een jongensmoeder was, smeerde ik ’s morgens een lik gel in de kuifjes en klaar is Kees. Toen stond dus de gel nog boven. Maar sinds ons gezin is uitgebreid met een meisje inclusief meisjeshaar (vanaf dag 1), moet ik er meer werk van maken. En omdat Yfke het best stil zit als ze eet, doe ik dan de haartjes. Op die manier zijn dus al die frummeltjes naar beneden verhuisd. Zelfs Frank is hier al aan gewend, want ook die doet zijn haar beneden, de deur van de oven gebruikend als spiegel. Hij is er zelfs al zo aan gewend dat er inmiddels ook al een bus deodorant en lenzenvloeistof aan de verzameling haarprodukten zijn toegevoegd. Voor
het gemak staat ook de zonnebrandcrème er inmiddels, tel je voor dat ie schijnt…U snapt dus wel, dat het me een beetje te gortig begon te worden en dat ik hier orde in moest scheppen.
Dus togen mijn middelste zoon, dochter en ik vanmorgen op de fiets naar de xenos om een geschikt mandje te vinden. Dat lukte niet, maar ik vond wel een nieuwe fruitschaal / half kistje (detail) en bedacht me dat ik onder de commode nog wel een mandje had staan dat toch geen dienst meer deed. Opgelost, met fruitschaal annex kistje en voetbalkoekjes, want die had Chrisje nog gauw in het mandje gegooid, vervolgden wij onze weg, via de supermarkt naar huis. Daar ik dus boodschappen had gedaan, waaronder fruit, ging ik logischerwijs de keuken in om dat op te ruimen. En toen kwam er een soort kettingreactie op gang waar ik mijzelf niet toe in staat had geacht. Het begon met even een doekje halen door het hoekje waar de nieuwe fruitschaal moest komen en eindigde ermee dat ik zelfs ondersteboven onder mijn keukenkastjes lag om daar allerlei vet en ander vuil te verwijderen. Allerlei voorwerpen veranderden van plaats, omdat dat op dit moment logischer leek, mijn etagère moest het veld ruim voor de nieuwe fruitschaal, het mandje met frutsels verdreef eerst de magnetron om vervolgens op een nu niet meer stoffig plankje te belanden. De magnetron ruilde van plek met het koffiezetapparaat en de waterkoker. En ondertussen werd ieder tegeltje bewerkt met brillosponsjes. Toen uiteindelijk zelfs de ammoniak uit het aanrechtkastje tevoorschijn kwam, begon ik serieus te twijfelen of ik niet zwanger zou zijn. (Dit is overigens echt niet het geval, voor er een geruchtenmachine op gang komt onder vrienden en collega’s).
Op de een of andere manier vonden zelfs de kinderen dat mama nu niet gestoord mocht worden, want ze speelden heerlijk in de hut in de tuin met de kinderen van een paar huizen verder. Toen ik weer eens op de klok keek was het opeens 13.00…oeps…Gauw nog even een kastje afmaken en voederen die jong! Yfke had al op bed moeten liggen!
En dus zit ik nu lekker te schrijven, maar ik durf er geen kopje thee bij te pakken, wat normaal het eerste is wat ik doe, ik heb namelijk zelfs de waterkoker ontkalkt! En ik moet even onthouden dat ik Frank straks een rondleiding door de keuken geef als ie thuis komt, anders kan ie weer weken lang niets vinden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten